Wspólne pogłębianie wiedzy
Digitalizacja dokumentów uprościła wyjaśnianie losów więźniów. Niestety, nadal pozostają niejasności. Archiwa wdzięczne są za każde wskazówki pozwalające uzupełnić bazy danych.
Wiedza archiwistów o poszczególnych więźniach zaczerpnięta jest z dokumentacji administracji obozowych takich jak kartoteki, księgi nowoprzybyłych czy list transportowych. Ponieważ SS zniszczyła wile dokumentów podczas likwidacji obozów pod koniec wojny, przekaz ten zawiera wiele luk. Często nie wiadomo, czy więzień przeżył wojnę. Często członkowie rodzin przekazują te informacje w zapytaniach archiwalnych.
Jeśli nawet zachowało się niewiele dokumentów, muzea i miejsca pamięci chcą zachować pamięć o ofiarach. W dokumentach zachowały się niejednokrotnie fotografie więźniów jako obiekt pojedynczy. Jeśli krewni dosyłają fotografie, listy i dokumenty osobiste, to w ten sposób przywraca się prześladowanym tożsamość.
Pomocne są skany i kopie. Powierzona spuścizna – obiekty i dokumenty – jest otoczona opieką konserwatorów aby zachowała się dla następnych pokoleń.
